Mikalojus Konstantinas Čiurlionis to najbardziej znany artysta litewski, który dorastał i tworzył w Druskienikach. Z miłością wspominał kurort w swych listach. Pomnik M. K. Čiurlionisa autorstwa Vladasa Vildžiūnasa powstał w 1975 r., z okazji rocznicy setnych urodzin artysty. Za ten pomnik jego twórca V. Vildžiūnas i architekt R. Dičius otrzymali Nagrodę Państwową.

Artysta M. K. Čiurlionis namalował siedem sonat malarskich. W jedną sonatę kompozytową, cykl motywowany dynamiką rytmu („Allegro”, „Andante”, „Scherzo”, „Finale”), artysta włączył realistyczne motywy rzeczywistości, odmienne plany przestrzeni oraz chwile i kontrastowe, symboliczne obrazy.

Malarstwo „Gwiezdnej sonaty” różni się od wcześniejszych jaskrawą warstwą tempery, głębszym stosunkiem barw, a także kosmiczną tematyką, która wyrażana jest nie poprzez motywy pejzażu, lecz przez bezpośrednie przedstawienie przestrzeni kosmicznej i jej elementów; są to ciemniejsze i jaśniejsze kule i mgławice, wesołe gwiazdy i planety, anioł i słońce.

Kompozycja rzeźbiarska „Strzelec” autorstwa Vytautasa Narutisa została wzniesiona w 2007 r. na rondzie skrzyżowania ulic M. K. Čiurlionio, Žalioji, Liepų i Mizarų. Na pięciometrowym filarze postawiono trzymetrowego „Strzelca” z brązu. Rzeźbę stworzono dla ukazania twórczości M. K. Čiurlionisa.

Najznakomitszy litewski artysta wszech czasów, Mikalojus Konstantinas Čiurlionis urodził się w Oranach (lit. Varėna), w rodzinie organisty Konstantinasa Čiurlionisa i Adelė Mariji Magdaleny Radmanaitė-Čiurlionienė. W 1878 r. Čiurlionisowie przeprowadzili się do Druskienik. Na pamiątkę M. K. Čiurlionisa zachowano jego dom rodzinny, w którym w 1963 r. otworzono Muzeum Pamięci M. K. Čiurlionisa. Na podstawie wspomnień sióstr twórcy – Valeriji i Jadvygi – odtworzono autentyczny wystrój domków i otoczenie włości. Osoba tego wielkiego artysty i muzyka stała się symbolem litewskiej tożsamości, zaś jego twórczość – świadectwem nowoczesności sztuki litewskiej i europejskiej z początku XX w. Uniwersalność talentu M. K. Čiurlionisa ujawniła się poprzez muzykę, sztukę piękną, sztukę słowa i fotografię.

W kompozycji „Rex” zauważymy kulę planetarną, na której umieszczono tron sięgający do samych gwiazd, odnajdziemy też płonący ołtarz, tajemnicze wody z ponurymi skalnymi brzegami, zachmurzone niebo z jeszcze większymi planetami, pstrymi polami, rzekami, laskami i wschodzącymi słońcami.

Legenda mówi, że w dolinie znajdowało się niegdyś bogate miasto Rajgród (lit. Raigardas), którego mieszkańcy stale balowali, nazbyt wiele świętowali i w ten sposób denerwowali Perkuna. Z powodu takiego ich zachowania miasto upadło, na wskroś zapadło się pod ziemię i od tamtej pory zaczął rozbrzmiewać dzwon przeklętych, szukających wyjścia z podziemnego królestwa. Wyjście to jest zamknięte przez Diabelski Kamień na skraju doliny, nieopodal Szandubry (lit. Švendubrė). Słone wody Druskienik – to właśnie łzy potępionych.